Πάντα τα ίδια, τότε και τώρα, τα καλοκαιρινά παιδιά.
Τα παιδιά της ελευθερίας.
Των ατελείωτων βουτιών από κάθε βραχάκι, από κάθε τι που εξέχει από τη θάλασσα.
Τα παιδιά των κοχιλιών, των ανακαλύψεων, των καταδύσεων, των ανασκαφών.
Τα άχρονα παιδιά, τα παιδιά του απόλυτου τώρα, της κάθε στιγμής, τα παιδιά της ζωής.
Τα παιδιά που θέλουν να ζήσουν δυνατά, έντονα, φωναχτά, θορυβώδη, ατελείωτα, απεριόριστα.
Μην τους φωνάζεις να σταματήσουν, δε μπορούν να σε ακούσουν.
Ακούν μόνο το κάλεσμα της λαχτάρας τους για παιχνίδι, εκτόνωση, δημιουργία.
Άκουσε τα! Έχουν τόσα να σου πουν!
- Πώς να ζεις τη στιγμή!
Ξέρω, το έχεις ξανακούσει. Όλοι το λένε πια, έγινε της μόδας κι αυτό!
Έχεις δίκιο. Όμως τα παιδιά ξέρουν πώς γίνεται και δείχνουν τον τρόπο!
- Πώς να χάνεσαι στον άχρονο χρόνο!
Παρατήρησε τα όταν παίζουν. Δε υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό που ζουν. Δεν έχουν άλλες ανάγκες εκείνη τη στιγμή, δεν έχουν δεύτερες σκέψεις, δεν τους απασχολεί τίποτε άλλο, δεν σκέφτονται άλλα πράγματα παράλληλα.
- Πώς να χαίρεσαι με όλο σου το είναι!
Χαρά. Δεν ξέρω πού και πώς την αναζητάς στη ζωή σου, πόσο κοντά ή πόσο μακριά σου τη νοιώθεις. Τα παιδιά σου δείχνουν ότι η χαρά είναι παντού.
Στο χρωματιστό βοτσαλάκι στην παραλία, στο αγριολούλουδο στη βόλτα σας στο βουνό, στο κλαδί του δέντρου που βρήκαν στο δρόμο τους και το έκαναν ξίφος, στα κάστρα τους με την άμμο στην παραλία.
- Πώς να εκτονώνεσαι!
«Κοίταξε τα! Σαν τρελλά κάνουν! » λες, παρακολουθώντας τα στις παιδικές χαρές, στις αλάνες, στις βόλτες σας με τα ποδήλατα. Δες με πόση ορμή κάνουν πετάλι, με πόση ακούραστη ενέργεια – μέχρι τελικής πτώσεως – ανεβοκατεβαίνουν στις τσουλήθρες, μούσκεμα στον ιδρώτα, αναψοκοκκινισμένα από τη ζέστη μα το μόνο που τα νοιάζει είναι να κατεβούν και να τρέξουν να ξανασκαρφαλώσουν για να ξανατσουλήσουν σε ένα δευτερόλεπτο, γελώντας σαν να είναι η πρώτη τους φορά!
- Πώς να βρίσκεις λύσεις, χρησιμοποιώντας ό,τι μέσα έχεις!
Δες πόσα υλικά βρίσκουν και χρησιμοποιούν στα παιχνίδια τους! Πέτρες, ξύλα, βίδες, ρόδες, πλαστικά μπουκάλια και ό,τι άλλο βάζει ή δε βάζει ο νους σου!
Με πέτρες φτιάχνουν ένα τέρμα, ένα πλαστικό μπουκάλι γίνεται μπάλα κι έτοιμοι για τον αγώνα ποδοσφαίρου!
- Πώς να διεκδικείς με κάθε τρόπο αυτό που θέλει η καρδιά σου!
Δες τα την ώρα που του λες: « Φτάνει τώρα, ελάτε μέσα, ώρα για ύπνο! » ενώ όλοι οι φίλοι τους είναι ακόμα έξω και παίζουν! Τι επιχειρήματα, τι υποσχέσεις, τι διαπραγματεύσεις, τι ευρηματικότητα!
Αυτά είναι τα παιδιά των διακοπών, της περιόδου που ξεχνούν τις δεσμεύσεις της χρονιάς με τις τυποποιημένες δραστηριότητες και τα προκαθορισμένα προγράμματα τους και επιστρέφουν στην παιδική τους φύση.
Ενεργοποιούν μηχανισμούς που τον περισσότερο καιρό είναι σε ύπνωση, αφήνουν την καρδιά τους να πάρει τα ηνία, να τα οδηγήσει σε άλλους κόσμους, σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτήν που είναι φτιαγμένα να ζήσουν.
Ας τα αφήσουμε λοιπόν να ζήσουν αυτό για τα οποία είναι φτιαγμένα.
Ας τους επιτρέψουμε να παίξουν με το χώμα και την άμμο.
Ας μείνουν όλη μέρα με το μαγιό, ή με πρόχειρα ρούχα για να το απολαύσουν.
Ας τα βοηθήσουμε να φτιάξουν αναμνήσεις που θα τα συντροφεύουν μια ζωή.
Κι ας ματώσουν τα γόνατα τους, κι ας λερώσουν τα παπούτσια τους, κι ας σκίσουν τα μπλουζάκια τους.
Θυμηθείτε τα δικά σας παιδικά καλοκαίρια, που δεν είναι και τόσο μακριά χρονικά και μοιραστείτε πράγματα με το παιδί σας! Περάστε χρόνο μαζί του!
Κουβεντιάστε, διαβάστε του βιβλία, κάντε κατασκευές, δώστε τους ιδέες.
Να θυμάστε ότι με το κάθε παιδί σας, έχετε μόνο 18 καλοκαίρια να μοιραστείτε!
