“Δύσκολοι μαθητές ” και όχι “κακοί” μαθητές.
Γιατί ο όρος ‘κακός μαθητής’ για μένα, δεν υπάρχει!
Όπως και δε δέχομαι ότι υπάρχει άνθρωπος που δε μπορεί να μάθει μια ξένη γλώσσα. Αν γεννιόταν σε μια συγκεκριμένη χώρα, δε θα μάθαινε να μιλά;
– Δε θέλω να διαβάσω!
– Δε θέλω να μάθω!
-Δεν πρόκειται να κάνω τις εργασίες μου!
-Δε με ενδιαφέρουν αυτά!
– Δεν έχω μάθει τόσα χρόνια, τώρα θα μάθω;
Γιατί είναι οι αγαπημένοι μου; Θα σου εξηγήσω.
Κάθε παιδί που μου ζητούν να γίνω Δασκάλα του, είναι μια διαφορετική προσωπικότητα. Δεν είναι η Β ́ τάξη, αλλά ο Γιάννης, η Μαίρη, ο Παναγιώτης, η Σοφία, η Τζένη, ο Μιχάλης. Το κάθε παιδί με τη δική του ιδιαιτερότητα, με τη δική του ανάγκη, με το δικό του τρόπο έκφρασης, με τις δικές του αναστολές και ανασφάλειες και το δικό του τρόπο να τραβά την προσοχή μου.
Με μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα, οφείλω να χρησιμοποιήσω όλες τις αισθήσεις μου για να ‘πιάσω στον αέρα’ μηνύματα που μου δίνουν με την όποια συμπεριφορά τους. Και το πιο σημαντικό, να αντιληφθώ τη δυσκολία τους ή το φόβο τους ώστε να τα βοηθήσω να βρουν τη δύναμη τους.
Πιστεύω ότι από εκεί ξεκινά η μάθηση. Δε μπορείς να δώσεις γνώση αν οι προσλαμβάνουσες του παιδιού είναι μπλοκαρισμένες – για όποιο λόγο.
Κι έτσι, έρχεται ένας μαθητής και ταράζει τα νερά. Προκαλεί με συμπεριφορές που σε κάνουν να σαστίζεις μερικές φορές – αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός του! Δε θέλει να συνεργαστεί, δε θέλει να μάθει, προσπαθεί να διασπάσει τη ροή του μαθήματος, λέει διάφορα, παίζει με το νευρικό σου σύστημα, απολαμβάνει να σε κάνει να νευριάσεις και να χάσεις τον έλεγχο. Νοιώθει νικητής!
Ξέρω ότι δε χρειάζεται να δείξω ότι εγώ είμαι η εξουσία, αυτό είναι δεδομένο.
Ούτε χρειάζεται να πάρω τα πράγματα προσωπικά, γιατί δεν είμαι εγώ ο στόχος αυτών των μαθητών.
Κραυγή αγωνίας και έκκληση για βοήθεια είναι αυτή η συμπεριφορά. Ένας θυελλώδης συναισθηματικός κόσμος μέσα σε ένα παιδί που δε μπορεί να τον διαχειριστεί. Που οι ενήλικες που βρίσκονται στο στενό του περιβάλλον δε μπορούν να ακούσουν, να δουν, να αντιληφθούν, να καταλάβουν. Και κυρίως, είναι όρια που δεν υπάρχουν ή σταθερές του παιδιού που έχουν γκρεμιστεί, ανασφάλεια και θυμός.
Είναι υπέροχος ο ρόλος του εκπαιδευτικού!
Κάθε παιδί είναι ένας νέος μαγικός κόσμος που περιμένει να τον εξερευνήσεις!
Κάθε περίπτωση, σε ωθεί να αναζητήσεις νέους τρόπους σύνδεσης και αλληλεπίδρασης.
Ψάχνεσαι, αμφισβητείς τα δεδομένα σου ως επαγγελματίας αλλά κυρίως ως άνθρωπος, προσπαθείς να δεις μέσα από σκοτεινές σήραγγες, διαβάζεις βιβλία, απευθύνεσαι σε ειδικούς, δοκιμάζεις νέες μεθόδους.!
Και τα ‘δύσκολα’ παιδιά θα σε δοκιμάσουν για μεγάλο διάστημα. Θα σε αμφισβητήσουν ξανά και ξανά.
Θέλουν να είναι σίγουρα για τις προθέσεις σου.
Κι όταν δουν ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι γι αυτά, ότι είσαι δίπλα τους με αγάπη και θέληση να τους σταθείς, ότι αξίζει να σε εμπιστευτούν γιατί μπήκες στη διαδικασία να τους αποδείξεις με έργα την αγάπη σου, τότε…
Τότε γίνεται το θαύμα!
Τότε αυτός ο μαθητής ηρεμεί, παρουσιάζει εκπληκτική πρόοδο, γίνεται ο καλύτερος σου υποστηρικτής, προσπαθεί να κάνει το έργο σου όσο πιο εύκολο γίνεται οργανώνοντας όλη την τάξη!
Γιατί αυτά τα παιδιά είναι χαρισματικά, πανέξυπνα, με εκπληκτικές ικανότητες, που δυστυχώς έχουν μάθει να τις χρησιμοποιούν με αρνητικό τρόπο.
Τα συναισθήματα μου όταν συμβαίνει αυτή η ανατροπή, είναι δύσκολο να περιγραφούν. Είναι αυτή η γαλήνια ηρεμία που νοιώθεις όταν έχεις κάνει μία δύσκολη αναρρίχηση και τώρα κάθεσαι στην κορυφή του βουνού και απολαμβάνεις τη θέα, γνωρίζοντας ότι άξιζε όλη αυτή η προσπάθεια.
Κάθε παιδί και μία νέα αναρρίχηση.
Κάθε φορά μία πορεία σε ένα άγνωστο, αχαρτογράφητο μονοπάτι.
Ένας αγώνας με δύο νικητές.
Νικητής ο μαθητής, που τώρα ανακαλύπτει ότι, μπορεί να βρίσκεται στο δικό του τούνελ αλλά βλέπει λαμπερό το φως δίπλα του και ξέρει πού να βαδίσει για να βγει.
Αποκτά αυτοπεποίθηση, αυταξία, ελπίζει και ξέρει ότι αξίζει να προσπαθήσει, γιατί έχει δίπλα του το Δάσκαλο που θα τον στηρίξει όποτε χρειαστεί. Και ξέρει ότι θα τα καταφέρει. Κι αυτό του δίνει την ώθηση να κάνει όνειρα, να βάζει στόχους, να βλέπει τον εαυτό του να κάνει τα επόμενα επιτυχημένα του βήματα και σε άλλες προσπάθειες και στόχους.
Νικητής και ο Δάσκαλος, γιατί, κάθε φορά μετά από τέτοια περίπτωση έχει αποκτήσει βαθύτερη αυτογνωσία και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση. Έχει παλέψει με δικές του ανασφάλειες, φόβους και πεποιθήσεις και έχει καταφέρει να προχωρήσει και να χτίσει γέφυρες ζωής και αγάπης.
Και πλέον αυτών, έχει αποκτήσει πολύτιμη γνώση που έχει περάσει μέσα από το βίωμα του, την έχω κάνει δική του και είναι έτοιμη για να προσφερθεί με αγάπη σε όλους τους μαθητές του.
Έτσι προχωρεί η διαδικασία της εκπαιδευτικής μου πορείας.
Ένα μαγικό ταξίδι που περνά μέσα από την ανακάλυψη του ψυχισμού κάθε παιδιού και εφήβου και φτάνει στην απελευθέρωση του, ώστε να ανοίξει, να ανθίσει και να προσλάβει τη νέα γνώση.
Ένα ιδιαίτερο ταξίδι, μιας και ο κάθε μαθητής προχωρεί μαζί μου τα χρόνια του περάσματος του από την παιδική ηλικία στην εφηβεία. Όμορφα χρόνια που και για τους δυο μας είναι χρόνος διαρκούς αναζήτησης, διαρκούς ανακάλυψης, διαρκών ανατροπών και διαρκών σπουδών για μένα, σε νέους τομείς που οι μαθητές μου μου δείχνουν κάθε φορά.
Κι εκεί βρίσκεται όλη η μαγεία!
